Палюбоўніцы, палюбкі, пакладаначкі,
Hi адну не адштурхнуў я ад сябе.
Я любіў вас днём i ноччу, мае панначкі,
як над вершамі, над кожнаю гарбеў.
Калі ў лютым завіруха ў вокны білася,
у маім пакоі жыў вясёлы май.
I на белым нешта юнае храбрылася,
i шаптала, i шаптала: “Не кранай…”.
2003
|
|
